Nog 1 keer.

11-08-2014

Het valt niet mee om nog een keer om 8.15 uur in de bus te zitten. De jongens staan zonder mopperen op, maar lopen erbij als zombies. Jaro zegt dat hij 1 ding verschrikkelijk vindt aan deze vakantie en dat is dat hij niet 1x kon uitslapen. Als hij straks thuis is komt hij een week lang zijn bed niet meer uit. Gelukkig gaan we iets leuks doen: dolfijnen spotten. Hopelijk laten deze beesten zich wel zien. Het zijn zoetwaterdolfijnen die in de monding van de Commewijne- en de Surinamerivier zwemmen. De 2 rivieren komen hier bij elkaar.Ze zijn niet veel groter dan 1,5 meter. Al gauw zien we ze. Ze spelen verstoppertje met ons. We weten nooit waar ze opduiken. Heel dicht bij komen ze niet, waardoor we geen mooie foto' s hebben. Er staat op tig foto's een heleboel water en op een enkele kun je als je goed kijkt nog een vin zien. Maar wat is het leuk om ze te zien. Ze spelen, soms springt er 1, ze slaan vissen of een stuk hout over het water. Eentje komt echt even kijken. Een filmpje dan, help, een verkeerde beweging van Hajo en daar valt mijn mobieltje, op de bodem van de boot die onder water staat. Die doet het niet meer, dus als ik niet reageer op sms-jes, whatsappjes of gewoon een belletje dan weten jullie waar het van komt..... Als we aanmeren is daar Jane de reisleidster. Ik had haar verteld dat ik bij de melkcentrale geboren ben. Ze heeft gebeld maar een boze meneer denkt dat het een grap is en vindt het niet goed dat we komen kijken. We besluiten toch te gaan. Ik haal mijn foto's op. Jane brengt ons. Dan zijn we er: de melkcentrale. Ik ben zenuwachtig. De man aan de poort laat ons door. Bij de receptie zit een vriendelijke vrouw. Ze is enthousiast over de oude foto's van vroeger, vooral van de melkkarretjes waarmee de melk naar de mensen toe werd gebracht. Hier hebben ze zelf geen foto's meer van. Gauw een scan van gemaakt. We mogen de fabriek niet zien, vanwege de hygiene. We lopen in korte broek en hemd. Ik vraag of ze geen pakken of overjas voor ons hebben. De vrouw begint te lachen en vraagt of ze zich voor ons uit moet kleden. Nou ja, het gaat ons om het huis en dat mogen we wel zien. Het is vervallen, het wordt nu gebruikt als magazijn voor hun dossiers. De vrouw durft de trap niet op. Ik ook niet, er ontbreken meerdere treden. Jammer. Ik loop om het huis heen. Beneden woont nog steeds de opzichter, de man kent mijn vader niet. Er is nog een oude opa maar die slaapt. De opzichter heeft bezoek. Ze bekijken vol verbazing naar de oude foto's. Een hoop ahh's bij de foto van mijn moeder met mij als baby. Nou missie volbracht. Jaro slaapt. Hajo zit in het zwembad. Tijd om te relaxen.