Brownsberg

Vandaag vertrekken we naar Brownsberg. We moeten geld en kleding mee voor 10 dagen. Spannend. We deden het gisteren in omgekeerde volgorde: eerst relaxen en dan een grote inspanning. We rijden eerst naar het paradijs, een kreek met water in de kleur van cola. Het paradijs is niet een strand met wit zand en palmbomen, het paradijs is hier aan de rand van het oerwoud waar exotische blauwe vlinders vliegen. En waar je heerlijk kunt poedelen. Als iedereen weer droog is, nemen we een kijkje bij de Arowak indianen. Tante Els laat ons zien hoe ze van cassave drank maakt. Ze is daarvoor al om 04.00 uur opgestaan. Ik vind het fantastisch om te zien, de kinderen hebben meer interesse voor de jonge hondjes die er rondwaggelen. Als die nou maar niet aan het giftige sap gaan likken. Hier na gaan we boodschappen halen, goed voor een hoop gedoe. Uiteindelijk reizen we goed voorzien naar Brownsberg. De weg ernaartoe is steil en zit vol gaten. De bus met ouders haalt het net, bij de kinderbus valt de motor steeds uit, als we eindelijk boven zijn gieren ze van pret. Dan hebben we opeens haast. De bedoeling is om naar de Irene waterval te lopen, dus we moeten snel een plek zoeken in ons onderkomen, eten en dan weg om voor het donker terug te kunnen zijn. Ons onderkomen is minimaal, zaaltjes met stapelbedden op een betonnen vloer. Er zijn wc's en douches, verder is er niets. Omdat opeens alles snel moet schiet ik in stress, de kids beginnen te mopperen. Dat is snel vergeten als we het oerwoud in gaan. De tocht is zwaar, steil en warm. Al gauw is iedereen druipnat van het zweet. Kortom fantastisch! De beloning is een douche onder de waterval, we drogen ons netjes af, zinloos natuurlijk, want we moeten onze natte kleren weer aan. 's avonds kunnen we niet slapen van de hitte. Als we eindelijk slapen dondert Hajo van boven uit zijn bed op de betonnen vloer, gelukkig staat hij zo weer op.