Griezelen

Het begon gisteravond al, toen we onze eerste ontmoeting met een kakkerlak hadden. Alle kinderen kwamen enthousiast kijken. Er bleken ook nog een paar salamanders en een kakkerlak in de badkamer te zitten. Toen was ik al een stuk minder enthousiast. Vanochtend met de boot naar Redi Doti en de Jodensavanne. Onderweg liet de gids zien hoe ze uit een vrucht rode kleurstof halen. Even later zagen alle kinderen er uit als indianen. De gids liet ons ruiken en proeven van een rode papperige en stinkende vrucht, vies! Zat een cashewnoot in. We zagen een medische post en een schooltje. Hajo constateerde verbaast dat ze met dezelfde letters schrijven. We wandelen door naar Jodensavanne. We zitten hier niet in het oerwoud maar in de Savanne te herkennen aan het witte zand. En, roept de gids, hier zijn apen, in Suriname zijn overal apen, anders krijgt hij elke dag die vraag : zijn hier ook apen? We komen aan bij een geneeskrachtige bron, nou ja, in een modderig plasje druppelt wat water. Dan komen we bij de oude begraafplaats, mooi en byzonder om te zien. Het gaat de gids aan het hart dat het niet goed onderhouden wordt. Indrukwekkend is ook het meterlange mierennest wat in een palm hangt. Als je lawaai maakt komen kleine mieren naar buiten. Als je dan nog niet ophoudt komen de grote er achter aan. Om een omgevallen boom zit een termietennest. Even later staan we bij de synagoge, of wat er nog van over is. Daar laat de gids ons een oud bijennest zien. Het ziet eruit als een gordeldier. Als zo'n beest je te pakken krijgt wordt je gelijk afgevoerd naar het ziekenhuis. Oke? Minstens zo indrukwekkend zijn de 2 CM grote dikke zwarte mieren die op dezelfde boom zitten. Als die je bijten heb je 5, 6 dagen pijn...Minstens de helft van ons loopt op blote voeten. Eh, zullen we nu door lopen? Genoeg gegriezeld voor vandaag…dachten we, zegt de gids: vanavond gaan we spinnen spotten, om 18.00 uur komen ze te voorschijn…