KwaiKwai

05-08-2014

Dewatri, traditioneel Marrondorp. De Marrons zijn de afstammelingen van de weggelopen negerslaven. We varen er al zigzaggend naar toe. Het water is ondiep, er zijn rotsen, zandbanken en stroomversnellingen.
En het is prachtig. De dorpjes liggen van oorsprong verscholen, maar nu ligt de toegangspoort van palmbladeren zichtbaar aan de waterkant. Daar moet je onderdoor lopen dan blijven de boze geesten achter. We mogen hier jammer genoeg geen foto's maken. De kleine huisjes gemaakt van planken en een dak van palmbladeren zien er goed verzorgd uit. Er zijn mannenhuizen en vrouwenhuizen. Bij de mannenhuizen is de voorkant sierlijk bewerkt. Eigenlijk slapen de mensen alleen in de huizen, voor de rest leven ze buiten. Een man laat ons zijn huis van binnen zien, 2 wanden bedekt met glimmende potten en pannen, een teken van rijkdom. In het dorp wordt pindakaas gemaakt en verse olie. Een vrouw verkoopt kalebassen, waar ze kommetjes en sambaballen van maakt. Een ander zoekt bladeren en kruiden voor het rituele bad wat we vanavond zullen ondergaan. Helaas gooit een tropische regen-en onweersbui alles in het honderd. De kinderen gaan gewoon voetballen met de plaatselijke mannen. Gevolg is een groot modderbad. De mannen hebben de hele dag aan een huisje getimmerd want er is nog een groep gekomen. Hun bagage is niet op het vliegveld aan gekomen. Nu treffen ze een huisje zonder vloer en deur, emmers worden aan gesleept maar al gauw is hun huis ook een modderbad. Deze groep gaat vroeg naar bed. Helaas voor hun hebben de Marrons een traditionele dans en zangavond voor ons in petto. Eerst verlegen maar als snel moet iedereen mee doen, worden we na elke dans met een knuffel bedankt, giegelen de dames om de verhalen die ze zingen en die wij niet begrijpen maar die overduidelijk over de mannen gaan. Het wordt een feestje, de mensen van de nieuwe groep zijn niet blij.