Naar KwaiKwai

03-08-2014

KwaiKwai. We zijn in BovenSuriname. Het district heet Sipaliwini. Het is het grootste district van Suriname en het loopt door tot Brazilië, of te wel het is net zo groot als Nederland. Met de bus crossten we eerst naar het plaatsje Atjoni. Over de zandweg vol gaten. Het ging net een beetje beter met mijn rug, na deze cross ben ik terug bij af. Atjoni is na Stoneiland ineens een heksenketel. 5 Supermarkten bij elkaar, allemaal busjes, veel mensen die je maar beter niet op de foto kunt zetten. Onze korjalen liggen al klaar, al gauw varen we op de Surinamerivier richting KwaiKwai, ons dorp waar we 3 nachten blijven. Het dorp is vernoemd naar de KwaiKwai, de politievogel. We hebben het beest nog niet gezien, je hoort hem overal, het beest maakt het geluid van een politiesirene. Het resort is prachtig. Alle gezinnen hebben een eigen huisje, daar staan alleen bedden in met een klamboe. We spotten een Kolibrie, een paar tamme papegaaien, grote IJsvogels. Allerlei vlinders, visjes, krabbetjes. We mogen zwemmen in de Surinamerivier, wel oppassen voor de rotsen en de gevaarlijke stromingen. Tijd voor de lunch, die moet echter nog uit Paramaribo komen. No spang, rustig aan. 's Avonds lopen we door het dorp, we krijgen te zien hoe de Saramacanen hun rijst verwerken, hun kostgrondjes bewerken . De mannen hier zijn polygaam, ze geven een vrouw 12 kleedjes, de man krijgt er 1 en dan zijn ze getrouwd. De man mag wel 5 vrouwen hebben, de vrouw moet dat wel goed vinden. De man is verplicht elke vrouw een kostgrondje te geven, de vrouw moet dat onderhouden. Onderweg naar de rivier komen we nog een megaspinneweb tegen. Dan kunnen we de rivier in plonzen. Dat mag niet zomaar. Er zijn stroomversnellingen en de gids legt uit wat en hoe we moeten zwemmen. Zenuwachtig roepend dirigeert hij iedereen de stroomversnelling in. En dan komt de ultieme vervulling van mijn droom. Ik zit op mijn kont in de Surinamerivier een Parbobiertje te drinken. De gids lacht zijn witte tanden bloot.